آئین مستان

خالی شد خیمه گاهت، غربت توی نگاهت

جانا بمیرم الهی برای آهت

سهمم رو آوردم برا سپاهت

تنهای این صحرایی، مگه من مردم تنهایی

آوردم این دو فدایی

منم عالمه ی ثقلین، منم آینه ی حسنین

سر من به فدای حسین

این زخم زخم فراقه، مردن یه اشتیاقه

آقا حالا که فصل خزون باغه

دست بگذار رو قلبم ببین چه داغه

آهت مثل شمشیره جون ما رو میگیره

واسه ی موندن دیگه دیره

من اسیر نگاه تو ام تا ابد تو سپاه تو ام

که فدایی راه تو ام

منم عالمه ی ثقلین، منم آینه ی حسنین

سر من به فدای حسین

ببین این قوم قتال دارم میرم من از حال

مثل یه کوه تنها یه مرغ بی بال

با لب های تشنه میرم به گودال

دریا گودال سر تا سر، خون میجوشه از پیکر

 میمیرم من پیش مادر

به فدای نفس زدنت تن بی سر و بی کفنت

پره زخمه همه بدنت

منم عالمه ی ثقلین، منم آینه ی حسنین

سر من به فدای حسین

ای یار غریبم ای بی یار و یاور

خونه از غربت تو، دل خواهر

خیلی بیقرار و بی تابم برادر

خونه از غربت تو، دل خواهر

نبینم بیقراری تو، اگه یاری نداری تو

ولی داداش حسین جانم

ببین خواهر که داری تو

ولی داداش حسین جانم

ببین خواهر که داری تو

نزن رو مو زمین داداش

پای حرفم بشین داداش

به دست خود کفن کردم

پسرهامو ببین داداش

حسین جانم ببین زینب

برات آورده قربونی

نزار شرمنده شه داداش

با این چشمای بارونی

امون ای دل امون ای دل.....

از این نذر ناچیز شرمنده ام به جونت

جون این پسرها الهی شه به قربونت

از زینب قبول کن تا مثل جوونت

جون این پسرهام الهی شِه به قربونت

میخوام مثل علی اکبر، برای تو بشن بی سر

میخوام این نوگلای من برن میدون بشن پرپر

میخوام اهل جنون باشن ، تا اهل آسمون باشن

میخوام داداش برای تو به غرق خاک و خون باشن

میرم از خیمه میبینم به زیر دست و پا میرن

میرم از خیمه میبینم که روی نیزه ها میرن

امون ای دل امون ای دل.....

با جسمی پر از خون برگشتن پسرهام

حالا سربلندم برات پرپر شدن گلهام

داره هی میریزه اشک شوق چشمام

حالا سربلندم برات پر پر شدن گلهام

بذار من هم به پای تو بشه جونم فدای تو

به عشقت من بشم داداش شهید کربلای تو

نذار تنها بمونم من ، با این غم ها بمونم من

نگو باید بری میدون چجور اینجا بمونم من

نگو باید بمونم تا ببینم روی نِی میری

ببینم زیر اون خنجر داری جون میدی میمیری

امون ای دل امون ای دل.....

دلشکسته و بی قرار آوردمشون

برای فدات شدن بار آوردمشون

بمونن براشون حرم مثل قفسه

بذار تا که خواهر به داد تو برسه

هل من معینت ببین، آتیشمون زد

آمادهء رفتنن عون و محمد

بمونن حرم چی شه، سهم تو غریبی شه

نذار ببینن زینب بین دود و آتیشه

حسین جانم.....

دلت داره غصه برادر میخوره

به کارت نیان به خواهرت بر میخوره

دست کم دو تا نیزه رو به جون میخرن

دو تا نیزه هم تن تو کمتر میخوره

تو هستی موقع افتادناشون

میبینی که پر از نیزه است تناشون

اینا نیزه جات خوردن تناشون شده نیلی

منم جای دختر هاتداداش میخورم سیلی

حسین جانم......

من بمیرم آقا که بی هوا زدنت

با نیزه با شمشیر و با عصا زدنت

افتادی رو خاک و نفس نفس میزدی

من دیدم یه لشگر به دست و پا زدنت

ای پادشاه غریب ای پاره پیکر

ای شاه شیب الخضیب ای شاه بی سر

رو نیزه سرت ای وای

کو انگشترت ای وای

با شمر و سنان میره

کجا خواهرت ای وای

حسین جانم......